การเกิดเป็นมนุษย์เป็นของยาก
ภิกษุทั้งหลาย ! ถ้าสมมติว่า มหาปฐพีอันใหญ่หลวงนี้ มีน้ำท่วมถึงเป็นอันเดียวกันทั้งหมด บุรุษคนหนึ่งทิ้งแอก ซึ่งมีรูเจาะได้เพียงรูเดียว ลงไปในนํ้านั้น ลมตะวันออกพัดให้ลอยไปทางทิศตะวันตก ลมตะวันตกพัดให้ลอยไปทางทิศตะวันออก ลมทิศเหนือพัดให้ลอยไปทางทิศใต้ลมทิศใต้พัดให้ลอยไปทางทิศเหนือ อยู่ดังนี้ ในนํ้านั้น มีเต่าตัวหนึ่ง ตาบอด ล่วงไปร้อยๆ ปี มันจะผุดขึ้นมาครั้งหนึ่งๆ
ภิกษุทั้งหลาย ! เธอทั้งหลาย จะสำคัญความข้อนี้ว่าอย่างไร จะเป็นไปได้ไหม ที่เต่าตาบอด ร้อยปีจึงจะผุดขึ้นสักครั้งหนึ่ง จะพึงยื่นคอเข้าไปในรูซึ่งมีอยู่เพียงรูเดียวในแอกนั้น?
พระพุทธองค์ ทรงตรัสว่า การเกิดเป็นมนุษย์เป็นของยาก “อุปมาเหมือนเต่าตาบอดตัวหนึ่งดำน้ำอยู่ในทะเล
ทุกๆ 100 ปี เต่าตาบอดตัวนั้นจะโผล่หัวขึ้นมาจากทะเลหนึ่งครั้ง
และหากในทะเลที่กว้างใหญ่ไพศาล จะมีห่วงเล็กๆ ขนาดใหญ่กว่าหัวเต่าหน่อยหนึ่งลอยอยู่ 1 ห่วง
โอกาสที่เต่าตาบอดตัวนั้นจะโผล่ขึ้นมา ในรอบ 100 ครั้ง แล้วหัวเต่าสวมเข้ากับห่วงพอดีเป็นไปได้ “ยากเพียงใด “
โอกาสแบบนั้น ก็ยังมีมากกว่าการที่ “เหล่าสรรพสัตว์จะได้มาเกิดเป็นมนุษย์”
เพราะการเกิดเป็นมนุษย์เท่านั้น ที่จะสามารถสร้างสมบุญได้ และยิ่งโชคดีเกิดมาพบและได้ทำบุญกับเนื้อนาบุญ พระสัมมาสัมพุทธเจ้า หรือ พระสงฆ์ ด้วยแล้ว
มนุษย์ผู้นั้นโชคดีมากที่สุด
ดังนั้น เราเกิดมาเป็นมนุษย์ในชาตินี้ อย่าได้ประมาทในการดำรงชีวิต รีบหาที่พึ่ง รักษาศีล ทำบุญทำทาน ทำจิตใจให้ผ่องใสกันนะ
ปกิณกะธรรม นี้ทุกคนก็รู้และเคยได้ฟังมาแล้ว มาลงไว้เพื่อไม่ให้ลงลืมให้หมั่นสร้างบุญกุศลกันนะ
